सह्याद्रीतील भटके (trekkers of sahyadri)

डोंगर, दऱ्या, गड, किल्ले यांना भेटून सुमारे ०५ महिन्याचा दीर्घ कालावधी लोटला, शेवटची भेट घेतली होती ती किल्ले रामशेज व कळसूबाईची त्यांनतर दररोज काहीतरी चुकल्याची वेळोवेळी जाणीव होतेय, मनात तीव्र इच्छा कुठेतरी बाहेर डोकावत होती "नाय रे तू नाही राहू अस बाहेर उनाडक्या केल्या शिवाय, हे गड किल्ल्यांचे व्यसन नाय रे सुटत सहजा सहजी, ही सह्याद्रीची माया लय वंगाळ, कुणाला आपलेसे केलना तर गठ्ठ केलेले नाते नाय तोडत सहजासहजी, ती तर दिवसेंदिवस वेड्यांना स्वतःकडे आकर्षित करीत असते त्याला तू तरी कसा अपवाद असशील".
हे आमच फिरण, बागडन आम्हाला काही महिन्यासाठी जगण्याची नवसंजीवनी देत असते, ज्यामुळे आमच्या शरीराचा व्यायाम, मनाचा व्यायाम होतो जो आम्हाला दिर्घकाळ टिकतो. मेडिटेशन, प्राणायाम, योगा आमच्यासाठी सर्वकाही हेच की, वारकऱ्याला जेवढा आनंद विठ्ठलाला पायी पंढरी हो पायी पंढरी गाठल्यावर पाहून होतोना तेवढाच आंनद आम्हाला हे दुर्ग, किल्ले समोर पाहिल्यावर होतो, ही थकवणारी डोंगरवारी आम्हाला काही महिने तरी आजारापासून दूर ठेवते याचा अनुभव मी सध्या चांगलाच घेतोय कारण शरीर, मन लहान सहान आजाराने ग्रासले जातय, कधीही न येणारा थकवा शरीराचा ताबा घेवू पाहतोय.
हीच भटकंती आम्हाला काहीतरी नवीन करण्याला प्रवृत्त करते, नवा जोश, आत्मविश्वास आमच्यात भरते, इतिहासाच पावित्र्य जपायला मदत करते यानिमिताने तरी इतिहास मांडायची, अभ्यासाची उजळणी होते, घडलेले प्रसंग डोळ्यासमोर उभे राहतात अगदी जसेच्या तसे, ही भटकंती आम्हाला निसर्गाशी एकरूप करते, नवनवीन पक्षी, प्राणी, फळे, फुले, नवीन गावे, वाड्या, वस्त्या, तेथील राहणीमान यांची ओळख होते ती वेगळीच, कधी एखाद टेकाड पार करून उंचावर जी थंडगार झुळूक अंगावर येतेना जिच्यामुळे शरीरावर वेगळेच आल्हाददायी रोमांच उभे राहतात, मेंदूमध्ये एक वेगळीच झिंग येते व या झिंगेबरोबर मेंदूवरील गंज, क्षीण, मळभ सर्वकाही काही क्षणात लोप होवून वेगळीच नशा मस्तकात शिरते, तिचा अनुभव नाय विकत घेता येत हो ACत बसून, आपले आभासी मित्र फेसबुक्या, इंस्टाभाई, व्हाट्सप्पा, ट्वीटया, गुगल्या दादा यांच्यावर एखादा फोटो पाहून तुमच्या तोंडून वाव... हे शब्द अचानकपणे उच्चारले जातात, तर आम्ही ते प्रत्यक्षात पाहिल्यावर, अनुभवल्यावर काय वाटत असेल याची कल्पना करा, त्या गोष्टी आम्ही प्रत्यक्षात जगत असतो तिथे वावरत असतो याला वेडेपणा कसा म्हणता येईल हो. आमची ही भटकंती म्हणजे बोंबळत फिरण मुळीच नाही, यात सुद्धा दोन प्रकार एक मौजमजा करणारे व दुसरे आमच्यासारखे भटके, तुम्ही जे मौजमजा करायला, पेग रिचवायला जातात ना, त्यांच्याच रिकाम्या बाटल्या, वेफर्सचे रिकाम्या पाकिटाची विल्हेवाट लावणारे आम्ही डोंगरसखे.
एखादे ठिकाण निश्चित करून त्याच्या दिशेने पाठीवरील बॅगेमध्ये भलामोठा संसार व जिवाभावाच्या मित्रांचा लवाजमा घेवून मार्गक्रमण केल्यानंतर काही तासाने अंग घामाने पूर्ण भिजून जाते, पायातील जीव नाहीसा होतो, पोटरीचे गोळे पुढे पाय टाकू देत नाही इथेच तर खरी कसोटी चालू होते शरीराची अगदी मनाची सुद्धा, आता फक्त पाणी पिवून एखाद्या वटवृक्षाच्या सावलीत निपचित पडावेस वाटत तो अंतरआत्मा तृप्त होईपर्यंत, पण काही क्षणांची उसंत घेवून मन कठोर बनवावे लागते, शरीराचे लाड बंद करून त्यास द्याव्या लागतात पुनःश्च त्याच नकोश्या यातना, चालु होतो पुन्हा तोच खेळ मजल दरमजल करीत पण यामध्ये उत्साह तोच असतो जो पहिले पाऊल टाकल्यावर असतो काय विशेषतः म्हणावी लागेल ना ? कारण आपल्याला कोणी भाड्याने अगर कोणते आमिष दाखवून इकडे आणलेले नसते तर आपण स्वतःहून स्वतःला आजमावायला इकडे आलेले असतो, तेवढ्यात आपले अंतिम लक्ष आपल्याला दिसल्यावर आपल्याला पायांचा वेग कसा झपा... झप... वाढतो व पायातील जीव, पोटरीचे गोळे कसे नाहीसे होतात हे न उलगडलेले कोडेच म्हणावे लागेल !  त्यात काही जुने मित्र असतात काही नवीन भेटतात, जे आपल्याला कधीही हरलेले न पाहणारे, आपल्याला सुरुवातीपासून शेवटच्या टोकापर्यंत "चल बे थोडच राहिलय" म्हणत सोबत घेवून जाणारे, अखेर निसर्गाच्या लेण्याने डोळ्याचे पारण फेडीत फेडीत पोहचतो आपल्या इच्छित स्थळी, काय तो आनंद स्वतःवर विजय मिळवल्याचा अगोदर हतबल झालेला मी शेवटी अथक प्रयत्नाने विजयी झालो केवढी ही इच्छाशक्ती ही आली कोठून, हे करायला कोणी प्रेरित केले, कसे शक्य झाले हे याच एकच उत्तर ते म्हणजे माय माऊली सह्याद्री फक्त तीच पावित्र्य जपा जसे शक्य असेल तस ही विनंती.

अरे मी शिवबाचा मर्दमावळा, सोबत सह्याद्रीचा अल्लड वारा

कनवाळू मायेच्या कुशीत चाले, हा भटकंतीचा उनाड खेळ सारा

दिसता बुरूजावर ध्वज भगवा, थकलेल्याचाही उत्साह भिडतो गगनाला

मंग कसा रोखेल हा सूर्य तळपता, मज शरण सुद्धा ह्या जलधारा.

*******************

After a long period of almost 6 months of meeting the hills, valleys, strongholds, forts, the last visit was from Ramshaj and Kalsubai, every day they realized that they had missed something.  Moreover, this fortress addiction to the castle is released by Sahaja Sahaji, this is the love rhythm of Sahyadri.  Maybe tha relationships by breaking easily, but if you give him that is more and more attracted to himself vedyanna how to be an exception. "

 This rotation, gardening, gives us the regeneration of living for a few months, which gives us an exercise in our body, a mindfulness exercise that makes us last longer.  Meditation, Pranayama, Yoga is everything for us, the joy that we get when we see Varkaria reach Pandhari Ho, Pandhari, when we see this fort in front of the fort, the exhausting mountain that keeps us away from the disease for months now.  The body, the mind being overwhelmed with minor illnesses, should take control of the body without ever getting tired.  Hatoya.

 This wandering leads us to something new, renewed vigor, confidence fills us, history helps to preserve sanity, study history, revisit events, stand in front of the eyes, just as the wand unites us with nature, new birds, animals.  , Fruits, flowers, new villages, castles, objects, people living there  After passing the compost tacad, it does not appear on the chin that causes different adventurous adventures on the body, there is a different zing in the brain and with this shrimp, the corrosion of the brain, the feces, the vomiting disappears in a few moments.  Sit, a photo of your virtual friends on Facebook, Instabhai, Whatsapp, Twitya, Guggly Dada.  These words are uttered out of your mouth ... ahuna room, but actually we have come to see, imagine what it will feel experienced, how they say things and there is madness in him the whole time we are living in reality.  Our wandering is not just about roaming around, there are also two types of entertainers and the other like us wanderers, you who go for fun, peg, not empty bottles, we empty the empty bags of wafers.

 After fixing a place in a backpack in a backpack, the body is soaked with sweat for a few hours after the passage, the organism disappears, the pelvis does not allow the ball to move forward.  He wants to drink water and fall into the shade of a tree  Until ta, but some moments care needs in mind to make hard lives, the body must give it off to indulge punahsca same nakosya torture, prosecute was daramajala stage again, very fun, but it is the same will that do what the first step is putting the worth especially?  Because if we are not brought here by a fare or a temptation, we are here to try it ourselves. When we see our final focus, how can we sleep fast?  Uncover the puzzle!  It has some old friends, some new ones, who never see you lost, taking you from start to finish, "Let's go a little short", finally crossing the line of nature with your eyes crossed to your desired destination, before that triumph over yourself.  Defeated, I finally won with earnest effort, no matter where this desire came from.  Ayala some inspired, how it is possible to answer this one Mauli My request like Sahyadri is only possible as defiled the sanctity of the same.

 Oh I am Shiva's masculinity, along with Sahyadri's ald winds

 Sara wandering around in the womb of a compassionate Maya

 Seeing the flag flying over the tower, even the weary of the weary echoes

 How to prevent manga The sun shines, I also seek refuge.

 © Shailesh kadam